Słynne koncerty z Honolulu z 1973 roku były wielokrotnie bootlegowane już przed erą CD i zawsze cieszyły się dużym powodzeniem kolekcjonerów. Era CD dała nam jeszcze więcej wydawnictw, o lepszej jakości dźwięku i w kompletnych zapisach koncertów. Wiele nieścisłości nagromadziło się przez lata jeśli chodzi o ich daty. Poniżej w dość swobodnym tłumaczeniu cz.1 artykułu na temat tych świetnych występów. Zapraszam do lektury, jeśli ktoś jeszcze tego nie czytał... dokończenie niebawem...
Nagrania Rolling Stones z koncertów w Honolulu 21 i 22 stycznia 1973 roku zarejestrowane podczas trasy koncertowej znanej jako „Winter Tour” były od początku wysoko cenione przez kolekcjonerów. Opisy tych nagrań jakie znaleźć można w książkach, internecie jak i na samych okładkach płyt wprowadzają jednak sporo zamieszania. Mówi się o dwóch, trzech, a czasem nawet czterech koncertach jakie w tych dniach zagrali Stonesi będąc w Honolulu. Te same nagrania uznaje się jako pochodzące raz z 21-go innym razem 22-go stycznia, opisując je dodatkowo terminami np. „second show” lub „afternoon show”. Kolekcjonerzy będąc obecnie w posiadaniu trzech różnych taśm nagranych z publiczności mogą sami dokonać poniższych porównań w celu weryfikacji posiadanych w swojej kolekcji nagrań i ich opisów.
„The Original Tape” – taśma będąca źródłem wczesnych wydań bootlegów winylowych oraz pierwszej fali bootlegów CD zawiera 15 utworów i trwa około 71 minut. Nagrania te znaleźć można na „Honolulu 1973” (Golden Hit Records GHR-003), „1973 Tour In Hawaii” (Unbelievable Music UM 007), „In Exotic Honolulu” (Vinyl Gang Produkt PE-8) oraz na „In Exotic Honolulu” (VGP-040, disc 1). Bootleg VGP opisuje nagrania jako „1st show” z 21 stycznia.
„The Live With Me Tape” – lepszej jakości taśma pochodzi z dłuższego koncertu i zawiera utwór „Live With Me”, którego nie znajdziemy na pozostałych taśmach. Słychać na niej również głosy stojących zapewne blisko mikrofonów fanów. Pierwsze wydanie na CD ukazało się około 1994 roku i nie zawierało kończącego koncert „Street Fighting Man”. Późniejsze płyty były już o ten utwór poszerzone. Najpełniejsze wydanie w wersji CD „In Exotic Honolulu” (VGP-040, disc 2) zawiera 16 utworów i trwa około 77 minut. Nagrania niekompletne lub częściowo skrócone wydano jako „Honey-Loo-Loo” (Outsider Bird Records OBR 305CD024), „Tropical Windsongs” (Gold Standard ZA 32), „Hawaiian Daylight” (Shaved Disc TSD 002) oraz „Hawaiian Top” (Weeping Goat WG-025/026). Typowym opisem jest „2nd show” z 21 stycznia.
„The New Tape” – taśma pojawiła się w obiegu pod koniec 1997 roku, prawie 25 lat po jej nagraniu. Zawiera 15 tych samych utworów jak „The Original Tape” ale jest wyraźniejsza i stanowi oddzielny koncert. Jej czas trwania to około 69 minut. Pierwsze wydanie „Mick Taylor’s Last US Performance” (Contra Band CBM-18) datowało nagrania jako „2nd show” z 22 stycznia. Drugie wydanie „Blue Hawai” (VGP-212) ma w opisie tylko datę 22 stycznia.
Z powyższych danych wynika, że taśmy pochodzą z dwóch koncertów z 21 stycznia i drugiego koncertu z 22 stycznia. Czyżby brakowało w obiegu pierwszego koncertu z 22 stycznia? A może opisy są błędne?
W fanzinie „Sticky Fingers Magazine” opisano szerzej wyniki „dochodzenia” przeprowadzonego przez jednego z autorów. Korzystając z reportaży jakie ukazały się m.in. w „Honolulu Star-Bulletin” i „Honolulu Advertiser” oraz magazynu „Rolling Stone”, który opublikował historię pobytu Stonesów w Honolulu w 1973 roku wyselekcjonowane zostały dowody wskazujące na faktyczną ilość zagranych koncertów oraz zidentyfikowano pochodzenie wyżej wymienionych taśm. Bezsprzecznie ustalono, że Stonesi zagrali w Honolulu trzy koncerty: jeden 21 stycznia (niedziela) o godzinie 20.00 oraz dwa 22 stycznia (poniedziałek) o godzinie 18.00 (pierwszy koncert) i 22.00 (drugi koncert). Poniżej podaję wskazówki datujące same taśmy.
21 styczeń (8 p.m. show)/„Live With Me Tape”/„In Exotic Honolulu” (VGP-040) disc 2
Żródła podają, że utwór “Live With Me” zagrany został wyłącznie podczas inauguracyjnego konceru w dniu 21 stycznia. Zatem opisy bootlegów wydanych na CD prawidłowo datowały zawarte na nich nagrania, błędnie jednak wskazywano na pierwszy lub drugi koncert z tego dnia. „Honolulu Star Bulletin” opisując ten koncert przytacza słowa Jaggera jakie wypowiedział do publiczności przed zagraniem „You Can’t Always Get What You Want” (I can’t see your faces, but I can see your binoculars. It’s like a lot of cat eyes staring at ya). Ta charakterystyczna kwestia zawarta jest na wyżej wymienionej taśmie. Można ją usłyszeć tylko na „Honey-Loo-Loo”, „Tropical Windsongs” i „In Exotic Honolulu” (disc 2). W magazynie „Rolling Stone” reporter napisał, że 21 stycznia Mick Jagger zmienił tekst w „Sweet Virginia” śpiewając „Thank you for your wine, Ah-No Lew-loo”. Pozostałe taśmy mają standardowe „California wine”. Jeszcze jednym dowodem na to, że jest to zapis z 21 stycznia są słowa fana słyszane przed „It’s All Over Now” (I’m glad I’m coming back tomorrow night). Mają one sens jeśli zostały wypowiedziane w niedzielę 21-go, przed poniedziałkowymi koncertami. CDN...